Талкачот > „Кога оној кој ја знае скриената вистина ќе слушне дека некој ја изговорил, тоа е знак дека и тој е дел од оние што ја знаат вистината. А кога вистината е споделена од двајца кои не се од ист круг, тоа значи дека во градот постојат две сенки – две фракции што живеат во истото општество, но гледаат различен свет.“ Талкачот стоеше на мостот над реката. Водата под него беше темна и мирна, како да ја слушаше приказната што сите ја заборавиле. Старецот што продаваше свеќи покрај брегот шепна: — „Белагон се буди...“ Талкачот го погледна остро. Малкумина ја знаеја таа зборовна тежина. Белагон — името што никој не смее да го изговори гласно во Вардарград. Сега знаеше дека и овој старец е дел од нешто постаро, нешто скриено. Во сенката на Градската куќа, градоначалникот седеше пред стар мапус со испукани рабови. На врвот, со избледени букви, стоеше истото име — Belagon. Тој тивко рече: — „Некој повторно го изговори...“ Советникот покрај него воздивна. — „Што значи тоа, госпо...